Ach, ich brauche beim Friseur zu sein!

sabah saçını kısacık kestirip gelen ev arkadaşımı görünce saçlarımla çok uzun süredir oynamadığımı fark ettim ve hemen kuaföre koşmak geldi içimden. geçen 8 yıldan beri yaptığım tek değişiklik yedi ay önce uçlarını maviye boyatmaktı. istek birden gelmişti ve vakit kaybetmeden gidip yaptırmıştım. fena da olmamıştı aslında. akınca tekrar boyamıştım, bu sefer yeşil olmuştu. sonra okaliptüslü olips şekeri rengi. sonra yine mavi. bi de mor yapayım mı derken mezun olmuşum haberim yok. kampüsten ofise taşınmış saçlarım ve iş dünyası "mor ciddiyetsizliği"ni kaldırmaya hazır değil henüz. ileride de olur mu bilmem.

ama kuaföre gidesim var bilog, bil yani. belime kadar uzun, düz ve siyah saç güzel tamam, ama dokunasım var yine de.
ah beni vazgeçirmeseydiniz, haziranda gidip küt kestiriyordum işte. çocukken olduğu gibi.

"saçmalama, depresif kadın modeline mi bağlayacaksın hemen" diyenleriniz olmasaydı şimdi en fazla omuz hizasında olacaktı saçlarım.
artık da o kadar kısa kestiremem ki, kış geliyor.

abla: perma falan mı yaptırsam acaba?
kardeş: yaptır yaptır da annem seni eve almasın.


nöt: almanca bilenler başlıktaki cümleyi dil bilgisi açısından kontrol etmeye kalkmasınlar, çok pis döverim. içimden geldiği gibi yazdım, brauchen+Akk. dışında bir kalıp olmayabilir, götümden uydurmuş olabilirim yani. wünschen falandır onun doğrusu ama neyse.