dedikodu

karar verdim.

s'ye benzemek istemiyorum.

yani günün birinde insanlara kayıtsız kalmak istemiyorum.

herkesi dinlemeye ve anlamaya (çalışmaya) yılmadan devam etmek istiyorum. bir insan sırf konuşabildiği için bile dinlemeye değerdir. hem korkmayın, herkesin anlatacak ilginç hikayeleri vardır, matmazel. kulak kabartmak lazım sadece. çok iddialı bir genelleme sunayım hemen size: insan karşısına çıkan herkesten ama herkesten bir şey öğrenebilir. eğer isterse.

sonraaaaa bir insanın varlığına teşekkür etmeyi bilmek lazım. en azından hayatta bir kere. sen olmasan ben ne yapardım diyebileceğimiz bir insana sahip olmak o kadar fena bir şey değil inanın. bir gün birilerine ihtiyaç duymak, onlardan yardım almak insana güvence verir ve güven hayatın manası için elzemdir. nokta.

ama ben s'ye benzemek istemiyorum. üstünde istediğim zaman konuşurum, istediğim zaman susarım; sizin adımlarınız totomda bile değil yazılı ışıklı bir levhayı gün boyunca göğsümde taşımak istemiyorum. her hareketimle karşımdaki insana bilmemkaç milyar ışık yılı öteden gelmiş tanımlanamayan mahluk muamelesi etmeye katlanabileceğimi sanmıyorum.

sonra şaşıracak şeylerim hiç bitmesin istiyorum. bilmediğim bir şeyden bahseden birine o şeyi bilmediğim halde ohhooooo onu çoktan biliyordum ben gibisinden poz kesmek istemiyorum.

meraba demek istiyorum, merhaba'dan ziyade.

ayrıca annemden nefret edebileceğimi sanmıyorum. sooooo, here empathy is unavailable. sorry.


çok şey derim ama kafi.

haaaaaa, bi de hayatım boyunca pirenses görmek istemiyorum.