kaotik blues!

şimdi hazır hoşlandığımız adamlar kategorisine ufaktan bir giriş yapmışken, bu husustaki kişisel arşivimi kullanıma açmaktan gurur duyuyorum, ayrıca bunda hiçbir beis görmüyorum. bu tabii hoşlandığımız adamlar kategorisinden çok, güzel gözlü ve derin bakışlı adamlar tadında bir şey olma yolunda ilerliyor ama olsun. çünkü gözler ve bakışlar önemli.
yani şimdi efendim ben burada ne bileyim duyu organlarımı sıralayıp da beşinden birine torpil yapmış olmak istemem (mor saçlı kıza ve başka bi zat-ı muhtereme gönderme var burada, anladınız siz onu), ama en bayık ifadeyle gözler kalbin aynasıdır. kesinlikle.
ha bu posta bunları koydun da n'oldu kardeşim? diyebilirsiniz. hiçbir şey. bilogta liseli kız blogu havası estirdim biraz o kadar. değişiklik olsun diye o da. çünkü sıkıldım. çünkü yıllık iznimin bir bölümünü filânca yerde kullanamıyorum bu sene, çünkü annemi fena hâlde özledim, çünkü möhim kararlar bekliyor ama ben öteliyorum. kafamı uzatıyorum anca kapıdan dışarı, ama ayaklarım geri geri gidiyor.
sanki her şey bende gizli, sanki nefesimi tutarak sakladığım iki kelimeye ses versem başka bir boyuta geçeceğim. böyle ışıklı kapılardan falan geçip gideceğim, arkama bakmayacağım bir daha.
ama olmuyor tabii. çünkü biliyorum arkamdasın, biliyorum gidersem duramazsın, ve biliyorum arkamdan gelirsen gidemem. işte bu yüzden ya gelme, ya da sen git. anlıyorsun değil mi?

onun dışında kazara yazının burasına kadar okuyup gelmiş başka bir okur varsa da, böyle hafif ve naif konulardan girip sözü kaosa ulaştırmayı becerebilen birini okuma derim ben o okura. çünkü ben olsam okumazdım. tek kelimeyle saçma, bulanık ve kaotik. üçübiyerde.

onun da dışında, liste aşağıda işte. dursun orada, kime ne zararı var. bi on sene daha geçer, ben açar bakarım. a a ne garipmiş derim. nefes al derim, geçer.